گریه حضرت آدم
وقتى كه حضرت آدم عليه السلام از بهشت بيرون شد از كارى كه كرده بود و از فراق حوا و بهشت، آنقدر گريه كرد، كه روى صورتش دو شيار مثل جوى درست شد و اشك چشمش از آن جارى مىشد كه پرنده ها از آن ميآشاميدند.
و تا چهل سال اين گريه ادامه داشت، و از كرده خود پشيمان و تائب بود. و توبه كرد. خداوند متعال توبه او را پذيرفت و حضرت جبرئيل عليه السلام را فرستاد كه كلماتى به حضرت آدم عليه السلام بياموزد و آن كلمات همان بود كه قبلا در عرش ديده بود.
حضرت جبرئيل عليه السلام به او فرمود: بگو: يا حميد بحق محمد، يا عالى بحق على، يافاطر بحق فاطمه، يامحسن بحق الحسن و (ياذ الاحسان بحق) الحسين منك الاحسان.
وقتى حضرت آدم عليه السلام به اسم امام حسين عليه السلام رسيد، اشكش جارى شد و قلبش به درد آمد. فرمود:
اى برادر جبرئيل چرا در ذكر پنجمين اسم كه حسين است قلبم شكست و اشكم جارى شد؟
حضرت جبرئيل فرمود: اى آدم به اين فرزندت مصبتى وارد مىشود كه تمام دردها و غمها و مصيبتها پيش اين ناچيز است حضرت آدم عليه السلام فرمود: اى برادر آن مصيبت چيست حضرت جبرئيل عليه السلام واقعه كربلا را براى او مىگويد، و ميفرمايد: او را تشنه و غريب و بيكس و تنها و بى يار و ياور شهيد مىكنند، اى آدم؛ اگر او را در حالى كه مىفرمود: واعطشاه، واقلة ناصراه مىديدى... بطورى كه تشنگى ميان او و آسمان مثل دود حايل شده بود.... هيچكس جواب او را نمى دهد.
مگر با شمشير و... او را مانند گوسفند از پشت سر ذبح مىكنند و مال و كاروانش را بتاراج و غارت مىبرند... سر او و يارانش را شهر به شهر مىگردانند...
حضرت آدم عليه السلام تا اين واقعه را شيند مثل مادرى كه جوانش را از دست داده بلند بلند گريه كرد. (1)
• اى در عزايت آدم و حوا گريست پيمبران مرسل و ذرات كائنات، اين بس براى غريبيت اى باعث نجات هم ساكنان معبد و هم واقفان دير آن ظلمها كه شد بتو در دشت كربلا حوران باغ خلد برين تو اى شهيد بر كشته تو اى شه بى غسل و كفن ما دام عمر، سيّد سجاد ناتوان اندر عزات اى شه والا گريسته
• يا كه ساكنان عالم بالا گريسته از هفت ارض تا به ثريا گريسته گبر و يهود و قوم نصارى گريسته هم جاثليق پير كليسا گريسته هم دوست گريه كرد و هم اعدا گريسته اندر جنان بهره لعيا گريسته مجنون وار زينب و ليلا گريسته اندر عزات اى شه والا گريسته اندر عزات اى شه والا گريسته (2)
گفتگو با اقای حسن نرگس خانی شهادت خوان 
